พฤติกรรมการป้องกันปัญหายาเสพติดของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา

Abstract

การศึกษาเรื่อง “พฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 : กรณีศึกษาเฉพาะโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา” มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยพื้นฐานทางสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่มีผลต่อพฤติกรรมของเด็กนักเรียน ความรู้ ความเข้าใจของเด็กนักเรียนในการป้องกันปัญหายาเสพติด และพฤติกรรมการป้องกันปัญหายาเสพติดของเด็กนักเรียน โดยได้เก็บรวบรวมข้อมูลจากนักเรียนระดับมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 4-ปีที่ 6 โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา จำนวน 360 คน ซึ่งผู้ศึกษาได้ใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูลจำนวนทั้งสิ้น 360 ชุด และได้รับตอบกลับมา 341 ชุด คิดเป็นร้อยละ 97.72หลังจากเก็บรวบรวมข้อมูลได้นำมาตรวจสอบความถูกต้องและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสถิติเพื่อการวิจัยทางสังคม SPSS/PC จากนั้นได้ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยการหาค่าร้อยละและระดับ ผลการศึกษาครอบคลุมประเด็นหลักต่าง ๆ คือ ข้อมูลทั่วไป ของผู้ตอบแบบสอบถาม ความรู้ความเข้าใจในการป้องกันปัญหายาเสพติด ปัจจัยพื้นฐานสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมมนุษย์ และพฤติกรรมการป้องกันปัญหายาเสพติดผลการศึกษา พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุ 16 ปี และมีการศึกษาอยู่ระดับมัธยมศึกษาปีที่ 6 โดยมีเกรดเฉลี่ย 3.01-3.50 ซึ่งมีบิดามารดาอยู่ร่วมกัน นอกจากนั้นกลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่เคยเข้าชมนิทรรศการ จำนวน 4-6 ครั้ง และเคยเข้ารับการอบรม ส่วนความรู้ ความเข้าใจในการป้องกันยาเสพติด ประกอบด้วย สาเหตุที่ทำให้ติดยาเสพติดโทษหรือพิษภัยของยาเสพติด และวิธีการป้องกันยาเสพติด จากการศึกษา พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความรู้เกี่ยวกับโทษหรือพิษภัยของยาเสพติด และวิธีการป้องกันยาเสพติดในระดับมาก และความรู้เกี่ยวกับสาเหตุที่ทำให้ติดยาเสพติดในระดับปานกลาง กล่าวคือ สาเหตุที่ทำให้ติดยาเสพติดผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความเห็นว่าเกิดจากความอยากรู้อยากลอง และผู้ที่อยู่ในแหล่งการแพร่ระบาดของยาเสพติดมีโอกาสเสี่ยงต่อการใช้สารเสพติดต่อการใช้สารเสพติดได้มากที่สุด สำหรับวิธีการป้องกันยาเสพติดผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความเห็นว่ายาเสพติดก่อให้เกิดอาชญากรรมประเภทต่าง ๆ และยาเสพติดทำให้ผู้เสพติดมีอาการประสาทหลอนมากที่สุด นอกจากนั้นโทษหรือพิษภัยของยาเสพติดผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความเห็นว่าการทำงาน เล่นกีฬา หรือกิจกรรมสันทนาการต่าง ๆ และไม่รับของหรือกินอะไรที่ได้รับจากคนแปลกหน้ามากที่สุดส่วนปัจจัยพื้นฐานสิ่งแวดล้อมทางสังคมที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของมนุษย์ในการป้องกันปัญหายาเสพติด ประกอบด้วย ครอบครัว โรงเรียน เพื่อน อาชีพ สื่อ และศาสนา จากการศึกษาพบว่า ปัจจัยด้านครอบครัว โรงเรียน อาชีพ สื่อ และศาสนา ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของมนุษย์ อยู่ในระดับมาก และปัจจัยด้านเพื่อนที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของมนุษย์ อยู่ในระดับปานกลาง ซึ่งผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความเห็นว่าบิดามารดามีบทบาทสำคัญในการหล่อหลอมบุคลิกภาพ โรงเรียนช่วยให้ท่านปรับตัวเข้ากับสังคม กฎเกณฑ์ และสมาชิกใหม่ในโรงเรียนได้ รวมทั้งการอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่มีความซื่อสัตย์ นอกจากนั้นการประกอบอาชีพสุจริตก็จะมีหลักฐานมั่นคง สื่อมีอิทธิพลต่อพฤติกรรมมนุษย์ และทุกศาสนามุ่งให้ทุกคนทำความดีส่วนพฤติกรรมการป้องกันปัญหายาเสพติดนักเรียนมีความรู้อยู่ในระดับมาก โดยส่วนใหญ่ผู้ตอบแบบสอบถามไม่ลองชิมหรือเสพยาเสพติด และเตือนตัวเองเสมอว่าการลองสารเสพติดเพียงครั้งเดียวก็อาจทำให้ติดสิ่งเสพติดได้ รวมทั้งครอบครัวมีความปรองดองกันมีความอบอุ่นช่วยเหลือเกื้อกูลกันดีมากที่สุด กล่าวโดยสรุปผลการศึกษา เรื่อง “พฤติกรรมการป้องกันยาเสพติดของนักเรียนในระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4-6 : กรณีศึกษาเฉพาะโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา” พบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความรู้เกี่ยวกับโทษหรือพิษภัยของยาเสพติด และวิธีการป้องกันยาเสพติดในระดับมาก และความรู้เกี่ยวกับสาเหตุที่ทำให้ติดยาเสพติดในระดับปานกลาง โดยปัจจัยด้านครอบครัว โรงเรียน อาชีพ สื่อ และศาสนา ที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของมนุษย์ อยู่ในระดับมาก และปัจจัยด้านเพื่อนที่มีอิทธิพลต่อพฤติกรรมของมนุษย์ อยู่ในระดับปานกลาง รวมทั้งพฤติกรรมการป้องกันปัญหายาเสพติดอยู่ในระดับมาก