“Prevention and Solution in Problems of Human Trafficking in Thailand and Cooperation with Neighboring Countries in ASEAN” was a qualitative research which included the documentary study on international conventions and related domestic laws, in-depth interview the representative of governmental organizations, civil society organizations in Thailand and in five neighboring countries, and 31 cases study. The findings were Thailand has coordinated with the neighboring countries to prevent and combat human trafficking by implementing the bilateral MOU. However, the human trafficking still rigorous problem. There are five issues that should be addressed for improvement i.e. (1) lack of efficiency on law enforcement in each country, (2) Memorandum of Agreement between countries is not proactive, (3) lack of legal instruments in the regional level on human trafficking (4) lack of central agency to act as a coordinator which makes each country separately works on the issue and (5) lack of involvement of civil society organizations. For Thailand, the internal problem was law enforcement of Anti-Trafficking in Persons Act B.E. 2551 (2008) (Thailand Law Library, 2008) occur during the victim screening process. The problem was the authorities often overlook the factors that make an individual a victim of human trafficking including the interpretation of the law also cause to combat human trafficking as some victims have to face a criminal trial against them as illegal migrants which make the authorities fail to receive in-depth information about the human trafficking network behind the incident. Moreover, the legal proceedings to receive compensation in both civil and criminal cases for trafficking in persons victims often take too long and require a high amount of expense influencing the victim of human trafficking do not want to fight a lawsuit. Based on the findings, suggestions include the government should amend the bilateral agreements with neighboring countries. The new agreements should cover cooperation between the countries in terms of preventing, protecting and helping victims of human trafficking, sending victims back to the origin countries and rehabilitation with help from civil society organizations
การวิจัยเรื่อง “การป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์ในประเทศไทยและความร่วมมือกับประเทศเพื่อนบ้านในอาเซียน” เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพซึ่งประกอบด้วยการศึกษาสนธิสัญญาระหว่างประเทศและกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการค้ามนุษย์การสัมภาษณ์เชิงลึกผู้แทนของหน่วยงานภาครัฐภาคประชาสังคมในประเทศไทยและในประเทศเพื่อนบ้าน 5 ประเทศการศึกษาเหยื่อการค้ามนุษย์ 31 กรณีผลการศึกษาพบว่าประเทศไทยมีบันทึกความร่วมมือแบบทวิภาคีกับประเทศเพื่อนบ้านในการป้องกันและแก้ไขปัญหาการค้ามนุษย์อย่างไรก็ตามปัญหาการค้ามนุษย์ยังคงมีความรุนแรงซึ่งเกิดจากปัญหาสําคัญ 5 ประการคือ (1) การบังคับใช้กฎหมายในแต่ละประเทศที่ไม่มีประสิทธิภาพ (2) บันทึกข้อตกลงระหว่างประเทศยังไม่เป็นแบบเชิงรุกเท่าที่ควร (3) ไม่มีกฎหมายในระดับภูมิภาคในเรื่องการค้ามนุษย์ (4) ไม่มี หน่วยงานกลางที่ทําหน้าที่ประสานงานซึ่งทําให้ แต่ละประเทศทํางานแบบแยกส่วนและ(5) ไม่มีองค์กรภาคประชาสังคมเข้ามาเกี่ยวข้องสำหรับปัญหาภายในประเทศไทยมีปัญหาการบังคับใช้กฎหมายป้องกันและปราบปรามการค้ามนุษย์ พ.ศ. 2551 ซึ่งเกิดขึ้นในช่วงการคัดกรองผู้ตกเป็นเหยื่อการค้ามนุษย์ปัญหาคือเจ้าหน้าที่มักจะมองข้ามปัจจัยที่ทําให้เกิดปัญหาการตกเป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์รวมทั้งการตีความกฎหมายที่ทําให้ผู้ ตกเป็นเหยื่อต้องเผชิญกับปัญหาคดีอาญาในคดีเข้าเมืองผิดกฎหมายซึ่งทําให้ล้มเหลวในการได้รับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับเครือข่ายการค้ามนุษย์ที่อยู่เบื้องหลังนอกจากนี้กระบวนการทางกฎหมายในการได้รับค่าชดเชยทั้งคดีแพ่งและคดีอาญาสําหรับการค์ามนุษยต้องใช้เวลายาวนานและใช้เงินเป็นจำนวนมากทําให้เหยื่อของการค้ามนุษย์ไม่ต้องการสู้คดีความจากข้อค้นพบดังกล่าว ผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะให้รัฐบาลปรับปรุงข้อตกลงความร่วมมือในการแก้ปัญหาค้ามนุษย์กับประเทศเพื่อนบ้าน ข้อตกลงใหม่ควรครอบคลุมความร่วมมือระหว่างประเทศในการป้องกันและการให้ความช่วยเหลือแก่เหยื่อการค้ามนุษย์การส่งกลับประเทศต้นทางและการฟื้นฟูโดยควรได้รับความช่วยเหลือจากองค์กรภาคประชาสังคมด้วย
