การศึกษาความสุขในการเรียนรู้ของนักเรียนไทย

Abstract

ความสุข เป็นสิ่งที่ทุกคนปรารถนาแสวงหา ไขว่คว้า พยายามที่จะให้ตนเองและผู้เป็นที่รักได้พบและครอบครอง พ่อแม่อยากให้ลูกมีความสุข มีเพื่อนดี ครูอาจารย์อยากเห็นลูกศิษย์ของตนร่าเริงแจ่มใส และมีความสุข ครูผู้สอนเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญในการจัดการเรียนรู้อย่างมีความสุขเพราะในห้องเรียนนั้น ครูผู้มีบทบาทสำคัญที่จะเปลี่ยนแปลงนักเรียน โดยเฉพาะเรื่องของ ความสุข (Happiness) นับว่ามีความสำคัญมาก เวลาคนเรามีความสุข เช่น เมื่อได้เรียนรู้อย่างมีความสุขสมองจะหลั่งสารเคมี โดปา มีน เอ็นโดรฟินส์ (Endorphins) ที่ทำให้มีความสุขที่ส่งผลให้การเรียนเกิดความอยากรู้ กระตือรือร้น สนใจใฝ่เรียนรู้ เกิดพลังที่จะทำสิ่งต่าง ๆ มากมาย ในทางตรงข้ามเมื่อมีความเศร้า ไม่ว่าจะเกิดจากความเบื่อหน่ายในการเรียน ระบบการเรียนที่เน้นการท่องจำ ไม่ได้คิดไม่ได้ลงมือปฏิบัติตามสภาพจริง จะทำให้ระดับของโดปามีน เอ็นโดรฟินส์ลดลงทำให้เกิดความเครียด ความเหนื่อยล้า ความกังวล เมื่อนักเรียนได้เรียนรู้อย่างมีความสุข จะทำให้นักเรียนเรียนรู้ที่จะดำรงชีวิตอย่างมีความสุข เพราะนักเรียนไทยที่อยู่ในภาวะที่มีความสุขแล้ว ความคิดและการกระทำของเขาก็ปราศจากอวิชชา หรือหลงผิด ผลที่ตามมาเราจะได้มนุษย์ที่สมบูรณ์ มีสุขภาวะ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดของการพัฒนามนุษย์

幸福是每个人生命的追求，每个人都渴望自己和亲爱的人能相遇和拥有的。父母 希望自己的孩子有幸福,并有好的朋友。教师希望看到学生活泼开朗而幸福。教师是学习愉快管理的重要指标， 因为在教室里，教师也是改变学生的思想的重要性，教师的指导会让学生的想法变得更幸福，这是非常重要的。当人们幸福时，比如，当学生快乐地学习时，大脑会排出多巴胺和内啡肽，这些物质使人变得快乐，导致了学习的欲望、热心、有兴趣追求学习、并使得他们想做很多的事情。相反，如果心里不好，无论是因为学习无聊、 要强调背课文，这些原因使脑内多巴胺和内啡肽缺少，人的情绪会变得压抑、疲劳和焦虑。当学生快乐学习，会让学生学更快乐的生活。因为学生的状态有幸福感，所以思想和行为就没有无知或错误。因此，幸福是人生最终目标地进展人们的生活。