การศึกษาการอบรมสั่งสอนจริยธรรมแก่เด็กนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 : ศึกษาเฉพาะนักเรียนประถมศึกษาในจังหวัดพิษณุโลก

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับจริยธรรมของเด็กนักเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 ในจังหวัดพิษณุโลก 2) ศึกษาความแตกต่างของระดับจริยธรรมของนักเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 เมื่อจำแนกตามตัวแปรต่างๆ 3) ศึกษาอิทธิพลของการอบรมเลี้ยงดูจากครอบครัว การสั่งสอนจากโรงเรียน ที่มีผลต่อจริยธรรมของเด็ก การเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างได้แก่นักเรียนในโรงเรียนสังกัดประถมศึกษาในจังหวัดพิษณุโลก 9 อำเภอ จำนวน 31 แห่ง การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณนา ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย การวิเคราะห์ความแปรปรวน การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ของตัวแปร และวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณกลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียน 389 คน เป็นชายร้อยละ 43.4 หญิง 56.6 บิดามารดาส่วนใหญ่มีอาชีพรับจ้างและอาชีพอิสระ สถานภาพสมรสของบิดามารดาส่วนใหญ่อยู่ด้วยกันจากการวิเคราะห์ข้อมูลสรุปผลได้ว่า ระดับความรับผิดชอบของนักเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 อยู่ในระดับปานกลาง และนักเรียนหญิงมีความรับผิดชอบสูงกว่านักเรียนชาย โดยปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความรับผิดชอบโดยตรง คือ การเห็นแบบอย่างจากผู้ใหญ่ การอบรมสั่งสอนจากโรงเรียน การเลี้ยงดูแบบใช้เหตุผล และความซื่อสัตย์ระดับความซื่อสัตย์ของนักเรียนประถมศึกษาชั้นปีที่ 6 อยู่ในระดับปานกลาง คือ ระดับที่นักเรียนมีการกระทำดีตามที่เห็นผู้อื่นทำ โดยปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความซื่อสัตย์โดยตรง คือ ความรับผิดชอบเนื่องจากผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าการเห็นแบบอย่างจากผู้ใหญ่เป็นปัจจัยที่สำคัญต่อพฤติกรรมความรับผิดชอบในนักเรียนระดับประถมศึกษา และความรับผิดชอบเป็นปัจจัยที่สำคัญต่อความซื่อสัตย์ในนักเรียนระดับประถมศึกษา มัธยมศึกษา ผู้วิจัยจึงขอเสนอแนะให้ผู้ปกครองและโรงเรียนส่งเสริมและปลูกฝังความรับผิดชอบและความซื่อสัตย์ในนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาและควรมีการติดตามผลเพื่อดูว่าพฤติกรรมความรับผิดชอบและความซื่อสัตย์ของนักเรียนที่ได้รับการพัฒนาไปแล้วจะยังอยู่กับนักเรียนมากน้อยเพียงใด เพื่อเป็นพื้นฐานในการสร้างพลเมืองที่มีความซื่อสัตย์ของประเทศต่อไปในอนาคต