Abstract:
การศึกษาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงระดับการมองเห็นคุณค่าในตนเองของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดและเพื่อศึกษาถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดในคลินิกยาเสพติด กองป้องกันและบำบัดการติดยาเสพติด สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร จำนวน 251 คน ข้อมูลที่ได้วิเคราะห์โดยสถิติเชิงพรรณา การวิเคราะห์ ความแปรปรวนทางเดียวและการทดสอบค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ ผลการวิจัยพบว่า ผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดส่วนใหญ่เป็นเพศชาย ช่วงอายุ 25 – 34 ปี มีการศึกษาระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น และมีสถานภาพโสด ประกอบอาชีพรับจ้างทั่วไปส่วนใหญ่ มีรายได้ไม่แน่นอน ผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดส่วนใหญ่เคยเสพยาบ้าโดยเสพสัปดาห์ละ1 – 2 ครั้ง ซึ่งสาเหตุ การเสพยาเสพติดครั้งแรกเพราะอยากทดลอง และเสพยาเสพติดต่ำกว่า 1 ปี ส่วนใหญ่เคยถูกจับกุมในข้อหายาเสพติดมาก่อน มีบางส่วนที่มีการกลับไปเสพยาเสพติดขณะรักษา และส่วนใหญ่เคยเข้ารับการบำบัดยาเสพติดมาก่อนด้านครอบครัวของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดส่วนใหญ่มีฐานะปานกลาง โดยบิดามารดาสมรสอยู่ด้วยกัน และมีความสัมพันธ์รักใคร่ปรองดองกันดี มีการอบรมเลี้ยงดูในครอบครัวในระดับปานกลางด้านการมองเห็นคุณค่าในตนเองผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดพบว่ามีการเห็นคุณค่าในตนเองในระดับปานกลางปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการมองเห็นคุณค่าในตนเองของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติด ได้แก่อาชีพ รายได้ ระยะเวลาการเสพยาเสพติดก่อนเข้ารับการบำบัด การถูกจับกุมในข้อหายาเสพติด กลับไปเสพยาขณะรักษา ลักษณะการเสพ การเคยเข้ารับการบำบัดยาเสพติด ชนิดของยาเสพติดที่เสพก่อนเข้ารับการบำบัด ฐานะทางเศรษฐกิจของครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างบิดามารดาและการอบรมเลี้ยงดูจากการวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยมีข้อเสนอแนะดังนี้1. คลินิกบำบัดยาเสพไม่ควรให้ความสำคัญกับการบำบัดด้านตัวยาอย่างเดียว แต่ควรมีการสร้างการเห็นคุณค่าในตนเองให้แก่ผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดเพื่อป้องกันการติดซ้ำ 2. ควรส่งเสริมบทบาทการมีส่วนร่วมของครอบครัวในกระบวนการบำบัดยาเสพติดให้มากขึ้น 3. การศึกษาการมองเห็นคุณค่าในตนเองของผู้เข้ารับการบำบัดยาเสพติดครั้งต่อไป ควรศึกษาในกลุ่มตัวอย่างพื้นที่อื่น ๆ เพื่อเปรียบเทียบความแตกต่างคำตอบได้ 4. ในการศึกษาครั้งต่อไป ควรศึกษาวิจัยเชิงคุณภาพ เพื่อให้ทราบถึงข้อมูลรายละเอียดบางอย่าง ที่การวิจัยในเชิงปริมาณไม่สามารถหาได้
