Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะทางประชากรศาสตร์ ทัศนคติ และรูปแบบการขายยางพาราในปี 2551-2553 ผลการศึกษาพบว่า ผู้ขายยางพาราเป็นเพศชาย สถานภาพสมรส การศึกษามัธยม อาชีพหลักเกษตรกร รายได้ขายน้ำยางสดต่อปีน้อยกว่าหรือเท่ากับ 500,000 บาท รายได้ขายยางแห้งต่อปีน้อยกว่า หรือเท่ากับ 50,000 บาท จำนวนที่ดินน้อยกว่าหรือเท่ากับ 100 ไร่ และเป็นของตนเอง ขายยางพาราน้อยกว่าหรือเท่ากับ 10 ปี ขายน้ำยางสด 6-10 ปี ขายยางแห้ง 26 ปีขึ้นไป ผลิตน้ำยางสดได้น้อยกว่าหรือเท่ากับ 10,000 กิโลกรัมต่อครั้ง ขายน้ำยางสดให้บริษัทฯ น้อยกว่าหรือเท่ากับ 10,000 กิโลกรัม และขายเป็นเวลาน้อยกว่าหรือเท่ากับ 5 ปี โดยจะขายน้ำยางสด ให้กับบริษัทไทยรับเบอร์ฯ ในช่วงเดือน ต.ค.-ธ.ค. ทราบราคารับซื้อจากพนักงาน ปี 2551 และปี 2552 ขายน้ำยางสด และคาดว่าปี 2553 ก็ยังคงตัดสินใจขายน้ำยางสด เหตุผลสำคัญ 3 ลำดับ ที่ตัดสินใจขายน้ำยางสดให้แก่บริษัทฯ คือ 1) ราคา 2) เหตุผลส่วนบุคคล 3) ระยะทาง ทัศนคติที่มีต่อบริษัทฯ ใน 3 ลำดับแรก คือ 1) บริษัทฯ มีการจ่ายเงินค่าน้ำยางสดตรงเวลา และเต็มจำนวนทุกครั้ง 2) บริษัทฯ บริการสารเคมีเพื่อรักษาสภาพน้ำยางสดโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย 3) บริษัทมีการคำนวณค่าน้ำยางสดได้อย่างถูกต้อง โดยทั้ง 3 ลำดับเห็นด้วยในระดับเห็นด้วยอย่างยิ่ง ข้อเสนอแนะ 4 ลำดับแรก คือ 1) ควรปรับปรุงในเรื่องการให้บริการของพนักงาน 2) ปัจจุบันราคายางของบริษัทฯ ต่ำกว่าบริษัทอื่นๆ ประมาณ 1-3 บาท ตั้งแต่ปี 48-52 เพราะลูกค้านำน้ำยางสดไปขายที่บริษัทอื่นๆ ที่รับซื้อ 3) อยากให้มีการตรวจสอบความโปร่งใสของการทำเปอร์เซ็นต์ยาง (DRC) 4) เครื่องชั่งน้ำหนักเปอร์เซ็นต์ยางแห้ง (DRC) ไม่คงที่
