การศึกษาครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ มีวัตถุประสงค์เพื่อหาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2 กรุงเทพมหานคร โดยใช้กรอบแนวคิดแบบจำลองการวางแผนส่งเสริมสุขภาพของกรีน และครูเตอร์ (1999) กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 2 กรุงเทพมหานคร จำนวน 409 คน ด้วยการสุ่มแบบมีระบบ (Systematic Randon Sampling) เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการวิจัย พบว่าอาศัยอยู่กับผู้ปกครอง และอายุ มีความสัมพันธ์ทางลบมีพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value 0.34 และ 0.93) ในขณะที่ผลการเรียนมีความสัมพันธ์ทางบวกกับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value 0.94) และการเข้าถึงสื่อกระตุ้นอารมณ์ทางเพศโดยใช้อินเตอร์เน็ตผ่านมือถือ มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value 0.04) การสื่อสารเรื่องเพศในครอบครัวไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value 0.96) และการควบคุมกำกับติดตามของผู้ปกครองไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมเสี่ยงต่อการมีเพศสัมพันธ์อย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value 0.56).
The purpose of the survey research study was to determine factors related to sexual risk behavior of secondary school students education services area office 2 Bangkok based on PRECEDE-Modal (Green and Kreuter, 1999) Subjects were 490 secondary school students education services area office 2 Bangkok, selected by means of systematic random sampling. Data were collected by using the Self-administered questionnaire and analyzed by frequency, percentage, mean, standard deviation, pearson's Product Moment Correaltion. The findings of this study revealed that living with parents, and age were negatively related to sexual risk behaviors with a statistical not significance (p-value 0.94) and convenience to access sexual media including internet related to sexual risk behaviors with a statistical significance (p-value 0.04). Communication regarding sexual risk behavior in family was not associated with sexual risk behavior (p-value 0.96) and parental monitoring was not associated with a statistical not significantly sexual risk behavior (p-vale 0.56).
