หลิ่งหนานเหยิน เป็นทั้งกวี นักเขียน และน้กวิจารณ์ที่มีผลงานมากมายเป็นที่ยอมรับในวงวรรณกรรมภาษาจีนในประเทศไทย ชื่อเดิมคือ ฝูจีจง เกิดที่เมืองเหวินชาง มณฑลไหหลำ เมื่อปี ค.ศ. 1932 นามปากกาของเขาได้มาจากบทกวีกินลิ้นจี่ (สือลี่จือ) ของกวีชื่อดังสมัยซ่งซูซื่อบทกวีวิจารณ์ของหลิ่งหนานเหยินล้วนแฝงแง่คิดลุ่มลึกและวรรณศิลป์ที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง อีกทั้งเขายังเป็นสมาชิกคนสำคัญของกลุ่มประพันธ์เสี่ยวซือหมอฝางที่มีชื่อเสียงในวงวรรณกรรมภาษาจีนในประเทศไทย กวีนิพนธ์ของเขาเป็นงานเขียนที่กลั่นกรองออกมาจากชีวิตจิตใจจึงทำให้เข้าถึงอารมณ์อย่างซาบซึ้ง สาระสำคัญกวีนิพนธ์ของหลิ่งหนานเหยิน เป็นการแสดงความรู้สึกนึกคิดที่มีต่อวัฒนธรรมอันดีงามเช่นเดียวกับนักเขียนชาวจีนทั่วไป นอกจากนี้เขายังมีความสามารถในการเขียนพรรณนาแสดงความรัก ความห่วงใยบ้านเกิดเมืองนอน ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาถนัดในการสื่อถึงอารมณ์ออกมาได้ดี โดยการสะท้อนภาพความเป็นจริงของสังคมได้อย่างชัดเจนด้วยเหตุที่พำนักอยู่ในประเทศไทยตลอดปี บทประพันธ์ของเขาจึงเข้มข้นไปด้วยเนื้อหาที่มี กลิ่นอายประเพณีนิยมผู้คนที่มีจิตใจเต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตากรุณาในแถบประเทศเขตร้อนที่นับถือพุทธศาสนา โดยใช้ภาษาที่สละสลวย กระชับความเข้าใจง่ายขับขานลำนำชื่นชมบ้านเกิดเมืองนอนรวมถึงวิถีการดำเนินชีวิติอย่างมีมีตรไมตรีของผู้คน บทประพันธ์ของหลิ่งหนานเหยินส่วนใหญ่เป็นกลอนสั้นที่มีสำนวนกะทัดรัด เรียบง่ายแต่แฝงความหมายกินใจลึกซึ้งก่อให้เกิดจินตภาพงดงามกว้างไกง อันทรงคุณค่าทางด้านวรรณศิลป์คุณค่าด้านเนื้อหาและคุณค่าด้านสังคมจึงทำให้เขาเป็นบุคคลมีชื่อเสียงไม่เฉพาะแต่ในแวดวงวรรณกรรมจีนเท่านั้น แต่ยังขยายไปถึงระดับโลกด้วยถือว่าหลี่หนานเหยินเป็นเพชรเม็ดงามของวงวรรณกรรมผู้มีผลงานโดดเด่นเป็นที่ประจักษ์แพร่หลายไปทั่วนับเป็นกวีเอกชาวไทยเชื้อสายจีนผู้เปี่ยมด้วยความสามารถระดับปราชญ์วงการวรรณศิลป์
Lingnanren is a productive writer, poet ans critic of the Thai-Chinese literary world. His real name is Fu Ji-zhong, and his family was originally from Wenchang in Hainan province. His pen-name is from the poem "Eating Lichi" by Su Shi (famous poet in Song Dynasty). His poems, essays and literary reviews are full of unique artistic charm and deep thought. Among his literary works, his poetic achievements are especially remarkable. He is a well-known poet of the Thai-Chinese literary world and an important member of the famous poets' club-"Xiao Shi Mo Fang". His poem are cordial, vivid and moving as they come from the real life and his feelings. The theme of his poems is the cultural affection for his native place. Like many overseas Chinese writers, he is good at describing homesickness and rural romantic life. His writing style of describing the local culture is not exaggerating, but a touching as a kindly talk. Since the resides in Thailand, his poems are naturally full of the strong flavour of Thai literature and religious sympathy of the Buddhist country, expressing his thoughts and feelings about life, freindship and homeland with beautiful words and delicate structures. Most of hie poems are short verses, which are adept in describibg the slit-second experience. These poems convey profound thoughts inside, and express many ideas on life and emotional experiences in just five or six lines-short but making sense, simple but true to feelings. He is good at grasping the specific and vivid artistic images, and weaving the images to form an artistic state of the fusion of emotion, reason, form and thought. Lingnanren's poems, being quietly elegant and true, plain and smooth, have profound artistic power. He has a great influenct in the Chinese literacy world and deserves to be revered as a standard-bearer and prominent representative of the Thai-Chinese literary world.
岭南人是泰华文坛的一位多产作家、诗人和诗评家。本名符绩忠,1932年 10月生于海南文昌。他的笔名取自苏轼的《食荔枝》诗。岭南人创作的诗歌、散文以及文学评论具有独特的艺术魅力与深刻的思考。岭南人的诗歌成就尤其突出,他是泰华文坛著名诗社“小诗磨坊”的重要成员,他的诗由于来自生活、来自心灵,所以真挚生动、感人至深。
岭南人笔下诗的歌一大主题就是文化乡情。与许多海外华人作家一样,岭南人善写乡愁、乡恋,岭南人表现乡情的方式不是声嘶力竭和极尽夸张,而是娓娓道来、滋润人心。由于常年居住在泰国,他的诗歌内容自然充满了这个热带佛国的浓郁的风情和悲悯的宗教情怀。岭南人的诗歌用优美的语言、精巧的形式抒发了对生命、友情、故土家园情的咏叹与讴歌。
岭南人的诗歌多为小诗,小诗长于描写诗人的瞬间感悟,诗体短小精悍,内涵意境却丰富而深远,于短短的五六句诗,表达出丰富的人生思考和情感体验,言简而意深,语淡而情真。诗人善于在诗中捕捉具体生动的艺术意象,并透过这些意象的编织,形成一种情、理、形、神融合贯通的艺术境界。
岭南人的诗风淡雅清真、朴素畅达、情真意切,具有深厚的艺术功力。岭南人在世界华语文坛影响广泛,不愧是泰华诗坛的旗手和杰出代表。
