This paper attempts to examine phonological variations and problem sounds in English pronunciation among Thai undergraduate students. The purposes of this study were to 1) find out the English problem sounds for Thai EFL learners, and 2) investigate significant factors causing the problems in the English pronunciation of those sounds. Quantitative and qualitative methods were employed in the research design of this study. The instruments for this study were questionnaires and semi-interview forms. The samples were 20undergraduate English-Chinese major students who enrolled in EG2173 (English Phonetics and Phonology) at Huachiew Chalermprakiet University. The findings from the students’ answers showed that 4 English consonant sounds, especially [θ], [ð], [tʃ], and [ʤ] and consonant clusters both at the initial and final positions were mentioned as serious problems of pronunciation at the segmental level where as consonant linking sounds, and rising intonation patterns (2-3 level) such as in Yes-No questions were reported as serious problems at the supra-segmental level. Besides, phonetic learning background was reported as the factor that mostly caused problems in learning phonetics. The findings could be concluded that the differences of the sound systems between English and Thai and some factors including phonetic ability, native language, the background of learning English pronunciation, teaching methodology, and motivation caused the students’ problems in English pronunciation as well.
บทคัดย่อบทความวิจัยเรื่องการศึกษาการแปรของระบบเสียงและปัญหาในการออกเสียงภาษาอังกฤษหรับนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่าง่ประเทศ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1)ศึกษาเสียงภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหา สำหรับนักศึกษาไทยที่เรียนภาษาอังกฤษในฐานะภาษาต่างประเทศ 2) ศึกษาองค์ประกอบสำคัญที่ทำให้เกิดปัญหาการออกเสียงภาษาอังกฤษ ด้วยวิธีการวิจัยแบบผสมผสานทั้งในเชิงคุณภาพและปริมาณเครื่องมือที่ใช้ประกอบด้วยแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง กลุ่มเป้าหมายได้แก่นักศึกษาระดับปริญญาตรี สาขาวิชาเอกภาษาอังกฤษ-ภาษาจีน ที่ลงทะเบียนเรียนวิชา EG2173 (English Phonetics and Phonology) มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ ผลการวิจัยพบว่า ในระดับ Segmental Phonemes เสียงพยัญชนะภาษาอังกฤษที่เป็นปัญหาในการออกเสียงสำหรับกลุ่มเป้าหมายมากที่สุด ได้แก่ [θ], [ð], [tʃ], และ [ʤ] รวมถึงการออกเสียงพยัญชนะควบกล้ำ (Consonant Clusters) ทั้งในตำแหน่งต้นและท้ายคำ ส่วนการออกเสียงในระดับ Suprasegmental Phonemes พบว่า การเชื่อมเสียง (Linking) และทำนองเสียง (Intonation) โดยเฉพาะทำนองเสียงขึ้น-ตก (2-3) เช่น ในประโยคคำถาม Yes-No Questions เป็นปัญหาสำคัญที่สุดในการออกเสียงสำหรับกลุ่มเป้าหมาย ผลการศึกษายังพบว่าพื้นฐานการออกเสียงเป็นปัญหาสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการออกเสียงภาษาอังกฤษมากที่สุด จากผลการศึกษาวิจัยจึงสรุปได้ว่า ความแตกต่างระหว่างระบบเสียงภาษาไทย-อังกฤษและปัจจัยอื่น ๆ เช่น ศักยภาพทางภาษา อิทธิพลของภาษาแม่ พื้นฐานด้านการออกเสียงของผู้เรียน วิธีการสอนและแรงจูงใจ ล้วนเป็นสาเหตุที่ส่งผลให้เกิดปัญหาการออกเสียงภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทย
