ปัญหาการพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยของยุวมัคคุเทศก์เพื่อสื่อสารอัตลักษณ์และส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษาโรงเรียนวัดบัวโรย

Abstract

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัญหาการพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยของยุวมัคคุเทศก์ในการสื่อสารอัตลักษณ์และส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมกรณีศึกษาโรงเรียนวัดบัวโรยรวมถึงเสนอแนวทางในการพัฒนาทักษะด้านภาษาไทยเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการถ่ายทอดเรื่องราวทางวัฒนธรรมให้กับนักท่องเที่ยวการวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพโดยเลือกกลุ่มตัวอย่างจากนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนวัดบัวโรย จํานวน 20 คน ซึ่งเคยได้รับการอบรมหลักสูตรมัคคุเทศก์ไปสัมภาษณ์ครูผู้สอนในโรงเรียนวัดบัวโรยจํานวน 3 คน และบุคคลที่เกี่ยวข้องในชุมชนจํานวน 7 คน การวิจัยในครั้งนี้ ผู้วิจัยใช้วิธีสังเกต สอบถาม และสัมภาษณ์ โดยใช้ระยะเวลาเก็บข้อมูลหลังการอบรมหลักสูตรมัคคุเทศก์ เป็นเวลา6เดือน ผลการศึกษาพบว่าปัญหาหลักของยุวมัคคุเทศก์ ได้แก่ (1) ขาดความเข้าใจเชิงลึกเกี่ยวกับอัตลักษณ์ท้องถิ่น ทําให้การถ่ายทอดข้อมูลทางวัฒนธรรมขาดความถูกต้องและความน่าสนใจ (2) ทักษะการใช้ภาษาไทยไม่สอดคล้องกับการเป็นมัคคุเทศก์ เช่น การใช้คําศัพท์ที่ไม่ถูกต้อง ขาดความสามารถในการเล่าเรื่องให้น่าสนใจ (3)การขาดความมั่นใจและความสามารถในการสื่อสารต่อที่ประชุมชนทําให้การนําเสนอขาดความคล่องแคล่ว (4) การขาดทักษะในการโต้ตอบและแก้ปัญหาเฉพาะหน้าเมื่อต้องตอบคําถามที่หลากหลายจากนักท่องเที่ยว (5) ข้อจํากัดด้านแหล่งข้อมูลและสื่อการสอน บางครั้งแหล่งข้อมูลที่ใช้ฝึกอบรมให้กับยุวมัคคุเทศก์อาจไม่ชัดเจนไม่ครบถ้วนไม่ครอบคลุมหรือไม่ทันสมัยและ(6) การขาดโอกาสในการฝึกฝนในสถานการณ์จริง ส่งผลให้ยุวมัคคุเทศก์ไม่สามารถนําทักษะที่เรียนรู้ไปประยุกต์ใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพแนวทางในการแก้ไขปัญหาการพัฒนาทักษะการใช้ภาษาไทยของยุวมัคคุเทศก์ ได้แก่ การเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับอัตลักษณ์ท้องถิ่น โดยการพัฒนาเนื้อหาการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ การพัฒนาเทคนิคการใช้ภาษาไทยเพื่อการสื่อสารโดยเฉพาะการฝึกฝนทักษะการฟังและการพูดในที่สาธารณะการเสริมสร้างทักษะการโต้ตอบและแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าการจัดการแหล่งข้อมูลที่ทันสมัยและเข้าถึงง่ายและการเพิ่มโอกาสฝึกปฏิบัติในสถานการณ์จริง โดยการสร้างหรือจัดให้มีโอกาสในการลงมือทําและประสบกับสถานการณ์ที่ใกล้เคียงกับสภาพแวดล้อมจริงมากที่สุด

This research article aims to study the problems in developing the Thai language skills of young tour guides in communicating identity and promoting cultural tourism, as well as a case study of Wat Bua Roi School. It also proposes guidelines for developing Thai language skills to enhance the effectiveness of conveying cultural stories to tourists. This research is qualitative. The sample group consisted of 20 fifth-grade Wat Bua Roy School students who had previously undergone tour guide training. Interviews were conducted with 3 teachers at Wat Bua Roy School and 7 relevant individuals in the community. In this research, the researchers used observation, questioning, and interview methods, collecting data for six months after the tour guide training. The study found that the main problems faced by young tour guides include: (1) a lack of in-depth understanding of local identity, leading to inaccurate and uninteresting cultural information dissemination; (2) Thai language skills that are not aligned with tour guiding, such as incorrect vocabulary usage and an inability to tell engaging stories; (3) a lack of confidence and public speaking skills, resulting in less fluent presentations; (4) insufficient skills in responding and problem-solving when faced with diverse questions from tourists; (5) limitations in information sources and teaching materials, as training resources for young tour guides may be unclear, incomplete, inadequate, or outdated; and (6) a lack of opportunities for real-life practice, preventing young tour guides from effectively applying their learned skills. The proposed solutions for developing Thai language skills among young tour guides include: enhancing knowledge and understanding of local identity through the development of effective learning content; improving Thai language communication techniques, particularly public speaking and listening skills, strengthening response and problem-solving skills; providing modern and accessible information resources; and increasing opportunities for practical experience through creating or arranging hands-on activities that closely simulate real-world scenarios.