ความสัมพันธ์ของการอบรมเลี้ยงดูกับการปรับตัวทางสังคมของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด : ศึกษาเฉพาะกรณีสำนักงานคุมประพฤติจังหวัดสมุทรปราการ

Abstract

การศึกษาอิสระเรื่อง ความสัมพันธ์ของการอบรมเลี้ยงดูกับการปรับตัวทางสังคมของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด : ศึกษาเฉพาะกรณีสำนักงานคุมประพฤติจังหวัดสมุทรปราการ มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เพื่อศึกษาลักษณะการอบรมเลี้ยงดูของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด (2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลให้ผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด ได้รับการอบรมเลี้ยงดูต่างกัน (3) เพื่อศึกษาการปรับตัวของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด (4) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลให้ผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดมีการปรับตัวต่างกัน (5) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ของการอบรมเลี้ยงดูกับการปรับตัวของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด โดยผลการศึกษาพบว่า การปรับตัวของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด จังหวัดสมุทรปราการ มีผลมาจากปัจจัยด้านการอบรมเลี้ยงดูของผู้ปกครอง โดยผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด ที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตยจะมีความสามารถในการปรับตัวทางสังคมได้ดีกว่าผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดที่่ได้รับการอบรมแบบควบคุมใช้อำนาจมากเกินไป และแบบปล่อยปละละเลย โดยเพศมีความสัมพันธ์กับการอบรมเลี้ยงดูแบบปล่อยปละละเลย การศึกษามีความสัมพันธ์กับการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย การอบรมเลี้ยงดูแบบควบคุมใช้อำนาจ การเลี้ยงดูแบบปล่อยปละละเลยและอาชีพมีความสัมพันธ์กับการอบรมเลี้้ยงดูแบบประชาธิปไตย นอกจากนี้การทดสอบค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ระหว่างการอบรมเลี้ยงดูทั้ง 3 แบบกับการปรับตัวทางสังคม พบว่า การอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย และการปรับตัวทางสังคมมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 ในระดับปานกลาง (R=.479) โดยหมายความว่าผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบบประชาธิปไตยสูง ทำให้มีการปรับตัวทางสังคมสูงไปด้วย ซึ่งสอดคล้องกับผลงานของสุวิทย์ ดวงเวียง (2539) ที่ได้ทำการทดลองศึกษาผลของกิจกรรมกลุ่มที่มีผลต่อการปรับตัวจากครอบครัวของผู้ติดยาเสพติด ที่พบว่ากลุ่มทดลองที่ได้เข้าร่วมกิจกรรมกลุ่มมีการปรับตัวกับครอบครัวในทิศทางที่ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .01 ข้อเสนอแนะในการศึกษาครั้งนี้คือ (1) ผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดเหล่านี้ โดยทั่วไปมีการปรับตัวทางสังคมในระดับสูง ถ้าได้รับการอบรมเลี้ยงดูแบบประชาธิปไตย (2) ในส่วนของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดที่มีการปรับตัวทางสังคมในระดับต่ำ เช่น การพูดคุยให้กำลังใจและให้คำปรึกษาแนะนำต่างๆ ครอบครัวควรเอาใจใส่ ดูแล ช่วยเหลือและติดตาม (3) ในการศึกษาการปรับตัวทางสังคมของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดครั้งต่อไปควรมีการศึกษาโดยใช้กลุ่มตัวอย่างที่มีอยู่ทั่วประเทศ เพื่อที่การศึกษาจะได้ทราบถึงผลการศึกษาจากสถานที่และลักษณะทางครอบครัวที่ต่างกัน